[📷 Hilmi Paşa, Şakacı Sokak, Nostalji (Şakacı Koleksiyonu).]
Yediverenler açtı, yolculuklar şaştı, bizim bahçe karıştı... Artık gönül rahatlığıyla “dEjAvU ~ ŞAKACI SOKAK Kazan Ben Kepçe” dizime dönebilir, kaldığım yerden kalem oynatmaya devam edebilirim. Hatta efsunlu bir sokak nostaljisini de harekete geçirebilir, eski mahalleme yol alır, “Mazi Şakacı Sokak’ta Şaka Gibiydi” Pire🚲 ile geçmiş anıların izinde... gibi bir seriyi de bütün şanıyla burada dillendirebilirim... Neye niyet neye kısmet, hadi bakalım rasgele...
[📷 Home sweet Home, ATS, Koruköy, Saros Körfezi.]
“Rötarlı bir bisiklet bu; Kazasker’e gelene kadar ne sokaklardan geçti. Yorgun bir bisiklet; her mola yerini kervan yapıp taktı peşine. Kim bilir kaç kısım var bu mütevazı yolculukta; niceliği niteliğinden farklı, niteliği niceliğinden katlı. Şakacı Sokak’a gelmek öyle kolay mı, hacı? <<Mazi Şakacı Sokak’ta Şaka Gibiydi>> Pire🚲 ile geçmiş anıların izinde...”
[📷 Fotoğraftaki bisiklet elbette Pire🚲 değil, Bisan’dan 1974 model Peugeot, kadrosu portakal kabuğu renginde, yani turuncu, adı da “Orkide”; ağabeyimden bana miras en değerli hazine. Fotoğraf eski bahçemizden, takvimler 1978 Mayıs’ı gösteriyor.]
“Canım ciğerim, Kazaskerim benim, göz bebeğim... Yıllar geçse de kıvrımlarından katiyen taviz vermeyen Şakacı Sokağım benim... Nüfusuna halen kayıtlı olduğum Kadıköy’ümün doğu yakasının bir zamanlar kuytu köşesi... Rafine semtlerinde sımsıcak bir yuvayı her zaman bulduğum Erenköyüm, Kozyatağım, Bostancım... Doğup da on altı ömür sürdürdüğüm Kazaskerim... Son bölümünde hüzünlü terk ettiğim Suadiyem ile Küçükyalı Altıntepem... Ve elbet, ne olursa olsun, latifeliğiyle adını hiçbir zaman unutturmayan Şakacı Sokak... Bu upuzun, akordeon yol vaktiyle benim masum düşüncelerimin de beşiğiydi. Bu eski özlemlerin noktasından bana ait ne varsa düşüncelerimin oynandığı koca bir sahneydi. İşte o sahnede hem bir defa daha dolaşmaya geliyorum, hem de defterimi karıştıranları gezdirmeye niyetleniyorum. Bir bölümünde (1963-1979) tam on altı yıl, bir bölümünde de (1989-1996) tam sekiz yıl, toplamda ömrümün yirmi dört yılını üzerinde dolu dolu yaşayarak geçirdiğim bu iki yakalı kentin Anadolu banliyösünü her türlü modernizasyon safsatı altında bütün yıpranmışlığına rağmen hâlâ seviyorum...”
[📷 Doğduğum Yere Turu, Temmuz 2017.]
Bir tarihtir Kazasker Şakacı Sokak’ta yaşananlar... Kocaman bir öykü sepetidir, gönüllere sığmayan...
[📷 Eski evimizin bahçesinde, Semra Yengem, Hayrettin ağabeyim, Hayrünisa ablam, Aslı kuzenim ve ben (1967).]
Seref Sayman
Saros Körfezi, Ekim 2018, Mart 2019
(*) Önceki Makale: ŞAKACI SOKAK ya da “Sevdiğim
Sokak Adları Gibi”
(*) Sonraki Makale: Prologue ~ Öndeyiş
***…***
[ÖNCEKİ] << [ŞAKACI SOKAK] >> [SONRAKİ]
>>> [İçerikDizini]
***…***